BE-Mine Blues Festival Beringen Mijn (09-06-2019) reporter & photo credits: Vanessa (VaRiDesign) info organisatie: BE-Mine Blues info band: Boogie Beasts - Extra Napkins - One Time Blues Band - Bullfrog Tattoo - Black Cat Biscuit - Greenwood info band: © Rootsville 2019

Na een week van hevige regen en storm zijn de weergoden de organisatoren van "Be-mine Blues" goed gezind. Het wordt dus weer genieten voor de vele bezoekers van een 4-de editie van Be-mine Blues. Met het oogmerk om enkel met Belgische groepen te werken bestaat de affiche dit jaar uit Extra Napkins, One Time Blues Band, Bulfrogg Tattoo, Black Cat Biscuit, Greenwood en de  Boogie Beasts. De setting is dit jaar terug op het grote vernieuwde plein van Beringen mijn. Eén grote tent met 1 podium. Dit jaar dus geen zijpodium meer. Maar niet getreurd, de blues mannen (en vrouw) van vandaag zullen zeker hun beste noten boven halen om er weer een spetterende Be-mine Blues editie van te maken.

Normaal stond Buckwood Mojo als opener op, maar zij hebben jammer genoeg moeten afzeggen. Niet getreurd, Be-mine Blues heeft voor een waardig alternatief gezorgd, namelijk "Extra Napkins". Met deze mannen beginnen we met een band die pas in 2017 begonnen zijn met samen muziek te maken. Wat gepland was als een “one night stand” is een blijvende muzikale liefde gebleven tussen Peter Jacobs (zang), Marc Lormans (gitaar / Baritone), Guy Engelen (bas) en Carlo Smeyers (drum). In mei van datzelfde jaar kwam Luc Gijbels (Organ / Piano) er nog bij. Met z’n vijven brachten ze Blues met een flinke dosis soul en Jazz.

In 2018 verlaten Luc Gijbels en Carlo Smeyers de groep en komt Sven Bloemen (Drums) erbij. Als quartet gaat Extra Napkins verder en met deze bezetting openen ze vandaag dan ook Be-mine Blues. Na een muzikale intro volgen de covers mekaar in een sneltempo op. "Follow Your Hart" van Ronny Earl, een Chicago blues van Otis Rush 'All Your Love (I Miss Loving)'. Langzaam maar zeker loopt het plein voor het podium vol en beginnen de hoofden met de muziek mee te wiegen op de all-time favorite van de zanger 'Pouring Water On A Drowning Man' van James Carr.

En 2017 was blijkbaar een vruchtbaar jaar voor de Belgische blues scène. Ook de volgende band begon dat jaar als een eenmalige stunt ten voordele van een goed doel met de toepasselijke naam ‘One Time Blues Band”. Maar ook nu draaide het anders uit. Deze band met een vrouwelijke en mannelijke zanger staat immers nog steeds op het podium. Met wat Chicago, soul, jazz, funk en vooral veel fun proberen Huibbe (zang), CoraLee (zang), AA-Andy Aerts (gitaar), Walter Coolen (harp), Robert Theys (drums) en Tall Ron (bas) het publiek aan het dansen te krijgen.

Want van stil staan bij the One Time Blues Band is er geen sprake. De heerlijke soul van 'Chain Of Fools' was al genoeg om de benen los te krijgen en tijdens Howling Wolf's 'That's Evil' konden we genieten van het betere gitaarwerk van Andy afgewisseld met de harp tonen van Walter. Eentje alleen voor Cora Lee werd 'I Won't Cry' van Janiva Magness. En terwijl de wolken stilletjes beginnen samen te pakten boven Be-mine werd er 'Make It Rain' gezongen... en kregen we een mals regen buitje, gelukkig duurde dit niet te lang. Naast de vele covers was er ook tijd voor wat eigen nummers waaronder ‘Cruising’, door Cora Lee ooit zelf geschreven samen met bassist Ron. Tijdens ‘Do The 45’ zat de sfeer helemaal goed, zowel op het podium als ervoor.

Met Bullfrog Tattoo krijgen we een Rory Gallagher tribute band. Zij wonnen de vakjury prijs tijdens de finale in de Regio België/Luxemburg ‘The Clash of the Cover Bands, The BENELUX Edition 2015’. Yves kreeg de award voor beste gitaar speler, Marc voor beste drummer en Luc voor zijn vlugge vingers aan de toesten. Voeg hierbij nog de stem van Pierre Bataillie en de bass van Frank Verdier en we krijgen 5 mannen die met hart en ziel de nummers van de Ierse gitaarvirtuoos Rory Gallagher in leven houden. Met nummers als ‘Do You Read Me’, ‘Tattoo’d Lady’ en ‘Bad Penny’ worden we terug gebracht naar de jaren ’70 en ’80 van vorige eeuw. Iets wat zowel jong en oud vandaag op Be-mine blues zeker kan appreciëren.

De decibels gingen in de lucht en de oordoppen kwamen vlot uit de zakken toen deze groep begon te zingen. Dat Rory Galliger bezongen werd zullen ze in Beringen geweten hebben. Na enkele 'hevige' nummers was er even een rust moment met 'Faling Apart' gevolgd door een van de stevigere blues nummers van Rory 'Of The Handel'. Zanger Piere zette alles op alles om het Be-mine publiek te overtuigen van zijn passie voor de muziek van Rory en dat sloeg aan. Op het einde kwam Sennec (Eurosong 2018) als verrassing nog bij op het podium om samen 'Milion Dollar Away' te brengen.

En we gaan door met winnaars. Black Cat Biscuit is na het winnen van ‘Belgian Blues Challenge 2018’ en een mooie 4-de plaats op the European Blues Challenge, op dit moment waarschijnlijk één van de meest gevraagde blues bands. Deze nog maar 4 jaar oude band heeft al een palmares om u tegen te zeggen. Op 22 februari 2019 brachten ze hun debuutalbum ' That's How Te Cookie Crumbles' uit. Maar het zijn geen kruimels die ze op het podium strooien. Met hun uitstekende live reputatie en originele eigen geschreven nummers brengen ze een gevarieerde blues mix van West Coast Swing, shuffle, jazz, boogie, rauwe slide en Texas blues.

Bart Arnauts (Gitaar, Zang), Patrick Indestege (Bas), Stanley Patty (Gitaar), Mark Sepanski (Harp) en Marc Gijbels (Drums), die vandaag zijn zoon Jeffrey vervangt, brengen muziek waar iedereen wel wat in vindt. Deze mannen genieten van elke show die ze brengen en ook deze avond stralen hun good vibes van het podium af. Dat één van de meest populaire Belgische bands op het podium staat is meteen te zien aan het volk. De ruimte voor het podium wordt al snel ingenomen. Stanley’s six-string mocht de set openen waarna we getrakteerd werden op een reeks nummers van hun CD. Met hun catchy sound ‘Haunting Me’ haunten ze Be-mine om even later de voodoo ‘Train 66’ voorbij te laten razen. Tijdens ‘Parrot Woman’ kunnen we weer genieten van de vette riffs van Mark zijn harp, bijgestaan door de snaren van Stanley.

Met een kwinkslag naar Tante Terry's Klein Klein Kleutertje brengen ze 'Hey Little Kiddy'. Op het einde was het tijd voor mijn all-time favorite, ‘Son Of A Vampire’. Jeffrey introduceert met zijn energiek slagwerk het nummer om dan door de andere Biscuits vergezeld te worden. Voor het publiek was het echter nog niet gedaan, na lang en hevig roepen en tieren gaf de oranisatie van Be-mine toch toe om even af te wijken van hun strakke schema en het publiek hun bisnummer te geven. ‘Going Home’ werd gezongen, maar gelukkig werd dit niet letterlijk genomen en bleef iedereen om verder te genieten van de volgende bands.

Tijd voor de tweede coverband van deze avond. Ne gaan we terug naar de glorie jaren van Peter Green’s Fleetwood Mac en de meer bleus periode van deze band. Kris Kirri Valvekens (Gitaar-zang),Luc Canters (Gitaar), Zenn Canters (Gitaar), Herman Cambre (Drums) en Marc Rosso Van Puyenbroeck (Bas), deze 5 doorwinterde muzikanten putten uit een schat aan nummers om de 3, misschien iets minder bekende, blues jaren van Greenwood tot bij de mensen te brengen. Met drie gitaren op het podium en de unieke stem van Kirri brengen ze onder andere ’Black Magic Woman’, ‘Need Your Love So Bad’, ‘Albatross’, ... wie kent deze klassiekers niet? Met Diamond On The Rocks brachten Kirri en zijn mannen al schitterende covers van Neil Diamond, maar wat ze vandaag brengen spant voor vele de kroon. De heerlijke stem van Kirri en het ongeloofelijk gitaar werk van vader en zoon Canters brengen vele in hogere sferen. Jong en oud scharen zich voor het podium  en zingen luidkeels mee. Voor een top of the evening guitar duel moeten we wachten op ‘Oh Well’ als Luc en Zenn de pannen van de daken van Beringen mijn spelen met af en toe een wel gemeende ‘wouw’ of ‘yeh’ die uit het publiek komt.

En dan nu een muzikale apotheose als je van slide gitaar en brullende harp riffs houdt.  The Boogie Beasts brengen een alternatieve en eigenzinnige mix van blues, rock, garagerock en natuurlijk boogie. Jan Jaspers (zang, gitaar), Mathias Dalle (zang, gitaar), Fabian Bennardo (harp) en Gert Servaes aan de drums houden ervan om artiesten als The Black Keys met John Lee Hooker de mixen of van een kruisbestuiving van Morphine met Little Walter. Niet meteen de meest voor de hand liggende combinaties, maar dat maakt hun sound net zo eigen en uniek. Als echte beasts gaan ze op jacht naar de ultieme gig en palmen ze het publiek in met slidende gitaar riffs.  ‘Shake’Em’ deed de gemoederen meteen oplaaien.

Dat The Boogie Beasts veel aanhang hebben in Beringen en omstreken werd meteen duidelijk met een luide ‘Gaaas Geven’ van één van de fans. ‘Mad’ raasden ze dan ook, als de ‘Night Time Hero’ van vele door de late uren van deze Be-mine editie. Gekenmerkt door hun psychedelische blues krijgen we ‘Inside’, het eerste nummer van hun nieuwe CD Deep. De diepe slides in ‘Calling My Name’ gaan door merg en been, hopelijk zijn de buren van Be-mine Blues de gewaarschuwd voor deze beasts op het podium en komt Be-mine niet in ‘Trouble’.

Zo is er alweer een einde gekomen aan de vierde editie van Be-mine blues. Ondanks een kleine zwoele regenbui was het een alweer een geslaagde editie met steeds meer volk dan de jaren ervoor. Een dikke proficiat voor de organisatoren en een welgemeende merci voor de vele vrijwilligers die hieraan hebben mee gewerkt. En laat ik eindigen met de lovende woorden van een jonge dame die helemaal van onze Belgische kust naar Beringen kwam en met Be-mine Blues haar eerste blues concert meemaakte: “Gewoon zalig, zo puur, zo heerlijk eerlijke muziek in een super gezellig sfeer!”
Need I say more?

Tot volgend jaar!

Boogie Beasts

Greenwood

Black Cat Biscuit

Bullfrog Tattoo

One Time Blues Band

Extra Napkins